| 
						
						
						 
						
						 
						
						 
						
 
						
						
						
						
						
					 | 
					 | 
					
						
						
 
 
	
		 | 
		
	commonalty
noun
1. = commonage 2;
2. თემი.
 
	common balm
noun
ბოტ. ბარამბო (Melissa officinalis).
 
	common carrier
noun
1) საზოგადოებრივი მომსახურების სატრანსპორტო კომპანია...
 
	common cold
noun
სურდო; გაცივება.
 
	commoner
noun
1. უბრალო / არადიდგვაროვანი წარმოშობის ადამიანი;...
 
	common grave
noun
საერთო / საძმო სასაფლაო.
 
	commonition
noun
იშვ. შენიშვნა, ოფიციალური შეხსენება.
 
	common law
noun
იურ. საერთო სამართალი, ჩვეულებითი სამართალი;...
 
	common law marriage
noun
ქორწინება რეგისტრაციისა და ჯვრისწერის გარეშე.
 
	commonly
adverb
1. ჩვეულებრივ, საზოგადოდ; his name is John, but he is...
 
	Common Market
noun
ისტ. საერთო ბაზარი [იხ. აგრ. European Economic...
 
	Common Marketeer
noun
ისტ. საერთო ბაზრის მომხრე (განსაკ. დიდ ბრიტანეთში).
 
	commonness
noun
1. ჩვეულებრიობა, ბანალურობა;
2. უფერულობა...
 
	commonplace I
noun
1. 1) გაცვეთილი გამოთქმა, ბანალობა; it's a mere...
 
	commonplace II
adjective
ბანალური, გაცვეთილი (ითქმის სიტყვების / გამოთქმების...
 
	commonplace III
verb
1. რვეულში ჩანიშვნა (ჩაინიშნავს);
2. გაცვეთილი...
 
	commonplace book
noun
რვეული შენიშვნებისათვის, ჩანაწერებისათვის და ა.შ.
 
	Common Pleas
noun
მოძვ. საერთო-სამოქალაქო სარჩელების სასამართლო (აგრ...
 
	common pleas
noun
იურ. დავა კერძო პირებს შორის.
 
	common room
noun
საერთო ოთახი (დაწესებულებაში); senior common room...
 
	commons
noun
ზმნ. მრ. რ.
1. (the C.) თემთა პალატა (აგრ. the...
 
	common sense
noun
საღი აზრი, კეთილგონიერება;
⌇ common sense proposal...
 
	common-sensical
adjective
(კეთილ)გონივრული.
 
	common swallow
= chimney swallow.
 
	commonty
noun
შოტლ.
1. 1) რამდენიმე პირის საერთო მფლობელობაში...
 
	commonweal, common weal
noun
1. წიგნ. საზოგადოებრივი კეთილდღეობა; ხალხის...
 
	commonwealth
noun
1. 1) სახელმწიფო; რესპუბლიკა; the Commonwealth of...
 
	commorancy
noun
იურ. ცხოვრება (სადმე), ბინადრობა.
 
	commorant
adjective
იშვ. მცხოვრები (ჩვეულ. უნივერსიტეტში).
 
	commote
verb
იშვ. აღელვება (ააღელვებს), ვისიმე სიმშვიდის დარღვევა.
 
		 | 
		 | 
	 
	
		  | 
		 | 
		  | 
	 
	
		 | 
	 
	
		|              | 
		 | 
	 
 
						
					 |